Με αφορμή το μεταπτυχιακό της Παντείου "Δυνητικές Κοινότητες" δημιούργησα κι εγώ το δικό μου ιστολόγιο - μέσο για μία συζήτηση γύρω από την τεχνολογία και τα πραγματικά οφέλη της. Μήπως είναι αντιφατικό να κάνουμε κριτική της τεχνολογίας κάνοντας χρήση των εργαλείων της (blog)?
Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο που είναι στραμμένος στην τεχνολογία. Φοιτητές, επιστήμονες, βιομηχανίες, εταιρείες, έμποροι και καταστήματα, πελάτες ή καταναλωτές αποτελούν μια αλυσίδα που τραβάει την τεχνολογία μπροστά με απίστευτους ρυθμούς, λες και η ανάπτυξη της τεχνολογίας οδηγεί στη σωτηρία του κόσμου. Από την άλλη, αυτό το τελευταίο, μπορούμε να το αποκλείσουμε με βεβαιότητα?
Πάντα με γοήτευε η τεχνολογία, η επιστήμη και οι εφαρμογές της. Έμαθα όμως από μικρός ότι σκοπός της τεχνολογίας είναι να καλυτερεύσει τη ζωή του ανθρώπου και δυστυχώς δεν βλέπω να ισχύει. Ότι η τεχνολογία μπορεί να βελτιώσει τη ζωή μας, είναι σίγουρο. Γιατί όμως αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της εποχής μας και γιατί αφού αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν τα ίδια καθημερινά προβλήματα?
Αν υπήρχε ένας παγκόσμιος δείκτης ευτυχίας, θα παρουσίαζε αύξηση τον τελευταίο αιώνα?
Κλείνοντας, μου ρθε στο μυαλό ένα παλιό τραγουδάκι που λέγαμε στο σπίτι όταν ήμασταν μικροί: πολλά ψέματα είπαμε ολα ολα, ας πούμε και μια αλήθεια βατσιτσέλο βατσιτσό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Θυμάμαι, στα 5 μου χρόνια το 1950, μετακομίσαμε λόγω της δουλειάς του πατέρα μου για τρία χρόνια σε ένα μακεδονικό χωριό κοντά στην ‘Εδεσσα όπου έζησα τη ζωή της ελληνικής επαρχίας η οποία ελάχιστα διέφερε από τον τρόπο ζωής των ανθρώπων τον 19ο, τον 18ο, τον 17ο ίσως και ακόμη πιο παλιά. Εννοώ στο χωριό δεν υπήρχε νερό, ρεύμα, τηλέφωνο άρα ελάχιστη τεχνολογία Η ζωή ήταν δύσκολη αλλά πανέμορφη με τον κόσμο να ξυπνά με τη φωνή του πρώτου κόκορα και να κοιμάται νωρίς κάτω από τις βελέντζες για να κρατηθεί ζεστός. Στις μεγαλουπόλεις τα οφέλη της βιομηχανικής επανάστασης ήταν ήδη πλέον εμφανή και η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει. Στη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών συνέβησαν τα άπειρα τεχνολογικά επιτεύγματα χωρίς να υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να αφομοιωθεί από το μυαλό του κοινού ανθρώπου η ξαφνική αλλαγή στην καθημερινότητά του. Ο κόσμος δηλαδή μοιάζει στον αιώνα μας να προσπαθεί να αποφοιτήσει από το Λύκειο χωρίς να έχει διδαχθεί την ύλη του Δημοτικού, συρόμενος στην κυριολεξία να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία χωρίς να έχει την ευκαιρία να επιλέξει εάν αυτή του είναι απαραίτητη ή να ερευνήσει ποιες είναι οι πραγματικές της συνέπειες στη ζωή τη δική του και των παιδιών του. Kαινούργια πράγματα στην κοινωνία. Νο kokoras, no velentza but a lot of stress, traffic, drugs, internet and sms.
Αισιοδοξώ ότι η ισορροπία θα επέλθει στην κοινωνία μετά από πολλά χρόνια όταν οι νέες γενιές με την ειδική εκπαίδευση που θα διαθέτουν θα έχουν τη δυνατότητα να αποδέχονται ή να απορρίπτουν τα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα είναι προς όφελος ή προς ζημία της κοινωνίας.
Μέχρι τότε ας αναλάβουν οι προικισμένοι με γνώση και ψυχική ισορροπία άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας να αναλάβουν την ευθύνη της διαφώτισης του κόσμου που παρασυρμένος χρησιμοποιεί την τεχνολογία σε ξέφρενους ρυθμούς χωρίς κρίση για τις οδυνηρές συνέπειες στην ψυχολογία του.
Μπράβο για την έρευνα. Καλή επιτυχία!
Φαίη
Σαφώς η τεχνολογία ευνοεί την ταχύτερη πληροφόρηση και επικοινωνία. Όμως αυτό από μόνο του δεν μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής πόσο μάλλον να κάνει πιο ευτυχισμένο τον άνθρωπο. Μάλιστα, κατά την άποψη μου, ευνοεί την αδράνεια καθώς και το να μην κουράζουμε πολύ το μυαλό μας. Προσωπικά έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου, όταν αναρωτιέμαι για το τι σημαίνει μία έννοια ή το "να δεις ποιος είναι ο τάδε και γιατί τον θυμόμαστε..." να κάνω αναζήτηση "γνώσεων", πριν καλά καλά σκεφτώ...
Απλά θεωρώ ότι έχουμε περάσει σε μία νέα εποχή, με την οποία δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμβαδίσουμε ή να συμβιβαστούμε. Άλλωστε, αν το θέμα είναι όντως περί "ηθικής"... ποια εποχή είχε για να έχει κι αυτή;
Η επιστήμη και ειδικότερα η τεχνολογία δεν είναι δυνατόν να απαντήσουν τι είναι οντολογικά ο άνθρωπος. Κάθε εφεύρεση και κάθε επιστημονική καινοτομία εξυπηρετεί λειτουργικά τον άνθρωπο, δεν τον μετουσιώνει όμως οντολογικά, για αυτό δεν προκαλεί μόνιμα την αίσθηση της χαράς. Αυτή η μετουσίωση συμβαίνει τελικά (προσωπική εκτίμηση) μόνο μέσω της σχέσης, είτε εντός, είτε εκτός τεχνολογίας.
Δημοσίευση σχολίου